Po korekcie

Mam nowe doświadczenia z redakcją i korektą książek znajomych. Jak każdy korektor jestem przewrażliwiony na punkcie słów i zwrotów, które wymyślam i do których czuję sentyment, ale kiedy autor bądź redaktor zwraca mi uwagę, że coś jest stylistycznie nieprawidłowe albo gramatycznie niepoprawne - nie upieram się i dokonuje zmiany. Dostaję cudze teksty z zaznaczonymi zmianami i często je akceptuję. Nie mogę jedynie zrozumieć, dlaczego zarówno autor jak i redaktor cały czas zamieniają mi słowa na inne. Tych zmian nie zaznaczają; odnajduję je niejako przy okazji.

Po każdej korekcie muszę czytać od tekst nowa, bo nigdy nie wiem, co zostało zmienione w tekście. Przeczytałem raz w swojej książce takie zdanie, którego na pewno nie napisałem.

Wiem, że są wśród Was zarówno korektorzy jak i redaktorzy więc proszę o informację: czy ja przesadzam?

Wydawnictwa i ich obyczaje

Wydawnictwa często poszukują osób zajmujących się korektą językowa i redakcją tekstów.

Najczęstsze wymagania stawiane kandydatom:
- doskonała znajomość zasad polskiej ortografii, gramatyki, interpunkcji,
- wyczucie stylistyczne, tzw, "lekkie pióro",
- ogólna wiedza o świecie (umiejętność korekty językowej tekstów z różnych
dziedzin),
- mile widziana praktyczna znajomość znaków korektorskich

Po odpowiedzi na takie ogłoszenie każdy ma nadzieję że zostanie zaproszony na spotkanie aby przedstawić swoje umiejętności z zakresu korekty u redakcji tekstu.

Korekta prac magisterskich

Jakie zasady redakcyjne stosujecie przy tworzeniu bibliografii w pracy
doktorskiej? Znane są dwie zasady: europejska , druga nazwy zasady nie pamiętam,
O, już sobie przypomniałem!

Chodzi o tzw. system harwardzki (dominujący w piśmiennictwie
anglosaskim) i system tradycyjny. Różnica pomiędzy tymi dwoma sposobami
sprowadza się nie tylko do bibliografii, ale także do metody przygotowania
przypisów w tekście głównym. W przypadku systemu harwardzkiego bibliografia
ułożona jest w porządku alfabetycznym według nazwisk autorów, przy czym
kolejność elementów opisu bibliograficznego zmienia się w stosunku do systemu
tradycyjnego.
Formę opisów w bibliografii załącznikowej do np. rozpraw doktorskich
reguluje norma PN-ISO 690 pt. W przypadku odwołań do dokumentów stosuje się zalecenia normy PN-ISO-2:1999 pt. Informacja i dokumentacja - Przypisy bibliograficzne - Dokumenty elektroniczne i ich części.
Norma normą, a jej interpretacja to dwie różne rzeczy. Druga sprawa to stan wiedzy
norm u promotorów na uczelniach. Podobne zagadnienie to korekta prac magisterskich.
Co do sposobu tworzenia odesłań w tekście do cytowanych publikacji to najlepiej
skonsultować się z promotorem i skorzystać z jego uwag.